Walentynki, święto miłości obchodzono w Europie zachodniej i południowej już w średniowieczu, a Europa północna i wschodnia do święta dołączyły znacznie później. Do Polski obchody Walentynek trafiły wraz z kultem św. Walentego z Bawarii i Tyrolu, popularność uzyskały jednak dopiero w latach 90-tych dwudziestego wieku. Skoro takie radosne święto to Uniwersytet Trzeciego Wieku wraz Szprotawskim Domem Kultury w Szprotawie zorganizowały wieczór poetycko-muzyczny „O miłości można nieskończenie”. Sala była pięknie udekorowana, wyróżniały się liczne czerwone serduszka, symbol miłości. Pani Dyrektor SzDK wraz naszą koleżanką Elą powitały serdecznie osoby przybyłe na ten wieczór. Koleżanki z UTW Ela, Krysia, Wandzia i Ela przeczytały wiersze o tematyce miłosnej. Piosenki zaśpiewały dziewczyny z zespołu „Suniaki” przy SzDK. Piosenki tak bardzo spodobały się widowni,że były nagradzane gromkimi brawami. Podczas wieczoru panowała bardzo miła atmosfera, a na koniec można było poczęstować się herbatą, kawą i ciasteczkami. Oprócz słuchaczy UTW na wieczór Walentynkowy przybyli mieszkańcy Szprotawy.

Tekst: H.Jaroszewicz

Zdjęcia: M. Licimińska

Być zakochanym to być szalonym przy zdrowych zmysłach

Owidiusz

Choć tradycja walentynek nie ma słowiańskich korzeni dzień 14 lutego przyjął się u nas na dobre. Jeśli nawet nadmiar czerwonych serduszek i innych gadżetów z tym związanych razi czyjeś gusta to sama idea okazania sobie w tym dniu miłości przyjaźni a nawet tylko zwykłej życzliwości jest godna uwagi. Szprotawski Dom Kultury zaprosił 14 lutego br. gości na wieczór poetycko-muzyczny „O MIŁOŚCI MOŻNA NIESKOŃCZENIE”. Wieczór przygotowany został wspólnie przez instruktorów Domu Kultury oraz słuchaczy Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Było to spotkanie, które pozostawi zapewne wiele ciepła w sercach uczestników. Poezja i muzyka są dla większości ludzi tym co serce najbardziej porusza a miłość niezależnie od wieku jest dla wszystkich tematem uniwersalnym. O miłości można śpiewać i mówić nieskończenie. Zawsze też jej pragnąć. Młode wokalistki śpiewały tak pięknie, że w niejednych oczach pojawiły się łzy a niejedno serce zabiło szybciej gdy studentki UTW o bardzo już pożółkłych metrykach recytowały Szymborską, Tuwima, Osiecką. Sala kameralna, która czasy świetności ma już dawno za sobą migotała nastrojowo światełkami a czerwone serduszka Cóż, może nawet są kiczowate, ale warto pamiętać, że zawsze obok nas jest ktoś, kto potrzebuje ciepła i miłości. To był piękny walentynkowy wieczór.

E.P.