Kończąc w tym roku akademickim cykl podróży, z panią Anną Malesą, obejrzeliśmy występ tancerek ze Szkoły Tańca ?Tierra ? Flamenco? w Bolesławcu. Występ przygotowała ze swoimi koleżankami pani Ania, był to taniec orientalny, powszechnie znany pod nazwą - tańca brzucha.

Kilka słów na ten temat. W krajach islamu taniec i muzyka są ważnymi elementami życia codziennego. Na ulicach, w sklepach, taksówkach, w okolicach meczetów słychać muzykę, która wpisuje się na stałe w klimat tych krajów. Wyróżnia się taniec egipski, turecki i bardo wiele odmian tańca orientalnego, a także tańce, które się z niego wywodzą. Taniec orientalny uznawany jest za najbardziej kobiecy taniec świata. Tańczyć może każda kobieta, niezależnie od wieku, figury, czy wykonywanego zawodu. Taniec orientalny to nie tylko taniec w potocznym znaczeniu, taniec ten pozwala odkryć samą siebie, pokonać bariery własnego ciała, zaakceptować własną figurę, pokochać samą siebie.

Jedna z najkrótszych definicji tańca orientalnego brzmi następująco ? Moje ciało jest świątynią, a taniec jest moją modlitwą?.

Tak, więc przy herbatce zaparzonej ze świeżej mięty, przenieśliśmy się poprzez muzykę i taniec, do krajów o gorętszym temperamencie i zmysłowości. Tancerki ubrane w piękne błyszczące i kolorowe stroje, trzymające w rękach barwne woale, przyprawiały nas o zawrót głowy. Sprawiały wrażenie niezwykle lekkich i zwiewnych, wprost oczarowały nas.

Obejrzeliśmy pięć tańców w wykonaniu artystek: Belledi, Wiatr pustyni, Andaluzyjski, Łał, i Thaila, a na zakończenie był taniec z publicznością. Okazało się, że nie jest to takie łatwe, kręcić biodrami, rękoma, do tego kręcić się w kółko i machać woalem. Ale wszystko przed nami!

Serdecznie dziękujemy pani Ani za cykl podróży, jakie dzięki niej mogliśmy odbyć, oraz za przepiękny pokaz tańców orientalnych. Mamy nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mogli nadal razem podróżować i poznawać świat.

Tekst; Wanda Wilanowska, zdjęcia; Zbigniew Suchecki, Regina Rajkiewicz, Wanda Wilanowska.