O tym, że granica między życiem a śmiercią jest bardzo cienka wie chyba każdy z nas, jednak w biegu codziennego życia zdajemy się o tym zapominać. Przypominamy sobie dopiero wtedy gdy stajemy w obliczu tragedii śmierci osoby, która była nam bliska, którą znaliśmy czy nawet nie mieliśmy sposobności jej poznać jednakże z relacji osób trzecich wiemy że był to wartościowy i dobry człowiek. Naturalnymi i nieuchronnymi są ogarniające nas wtedy takie uczucia jak żal i smutek, często rozpacz. W ślad za nimi podążają kolejne emocje – lęk, poczucie bezradności i braku sensu dalszego istnienia, uczucie pustki, jaka powstała po odejściu ukochanej osoby. Wobec śmierci ale i wobec emocji towarzyszących odejściu, my – ludzie – wszyscy jesteśmy sobie równi.

Smutek, który dzisiaj wszyscy czujemy z powodu śmierci naszych dwóch koleżanek Tereni Masiarz i Wiesławy Sikory- Czernieckiej jest ogromny i wszechobecny w naszej UTW-owskiej społeczności. Dałyście się poznać jako wspaniałe koleżanki, zawsze życzliwe, bardzo dobre i wartościowe osoby.

Będzie nam WAS brakowało